У італьянскай мове існуюць чатыры асноўныя спосабы спражэння дзеясловаў: індыкатоўны, кан'юнктыўны, ўмоўны і імператыўны. Кожны з іх выкарыстоўваецца для выражэння розных намераў, дзеянняў або станаў.
Індыкатоўны спосаб апісвае факты, кан'юнктыўны — сумневы і жаданні, ўмоўны — гіпатэтычныя сітуацыі, а імператыўны — каманды і просьбы.
Веданне правільнага спражэння дзеясловаў у гэтых спосабах дазваляе лёгка выказваць розныя думкі і эмоцыі ў паўсядзённым маўленні.
Ha voluto bene a tutti. (Giosuè Carducci, Odi Barbare)
verbo irregolare
volere :
vo|lé|re
: (accento acuto)
indicativo volere. Выказны лад дзеяслова volere
|
Tempo semplice
volere presente |
||
| io | voglio |
🔊
|
| tu | vuoi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | vuole |
🔊
|
| noi | vogliamo |
🔊
|
| voi | volete |
🔊
|
| loro | vogliono |
🔊
|
|
Tempo semplice
volere imperfetto |
||
| io | volevo |
🔊
|
| tu | volevi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | voleva |
🔊
|
| noi | volevamo |
🔊
|
| voi | volevate |
🔊
|
| loro | volevano |
🔊
|
|
Tempo semplice
volere futuro semplice |
||
| io | vorrò |
🔊
|
| tu | vorrai |
🔊
|
| lui/lei/Lei | vorrà |
🔊
|
| noi | vorremo |
🔊
|
| voi | vorrete |
🔊
|
| loro | vorranno |
🔊
|
|
Tempo semplice
volere passato remoto |
||
| io | volli |
🔊
|
| tu | volesti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | volle |
🔊
|
| noi | volemmo |
🔊
|
| voi | voleste |
🔊
|
| loro | vollero |
🔊
|
|
Tempo composto
volere futuro anteriore |
||
| io | avrò voluto |
🔊
|
| tu | avrai voluto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avrà voluto |
🔊
|
| noi | avremo voluto |
🔊
|
| voi | avrete voluto |
🔊
|
| loro | avranno voluto |
🔊
|
|
Tempo composto
volere passato prossimo |
||
| io | ho voluto |
🔊
|
| tu | hai voluto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | ha voluto |
🔊
|
| noi | abbiamo voluto |
🔊
|
| voi | avete voluto |
🔊
|
| loro | hanno voluto |
🔊
|
|
Tempo composto
volere trapassato prossimo |
||
| io | avevo voluto |
🔊
|
| tu | avevi voluto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | aveva voluto |
🔊
|
| noi | avevamo voluto |
🔊
|
| voi | avevate voluto |
🔊
|
| loro | avevano voluto |
🔊
|
|
Tempo composto
volere trapassato remoto |
||
| io | ebbi voluto |
🔊
|
| tu | avesti voluto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | ebbe voluto |
🔊
|
| noi | avemmo voluto |
🔊
|
| voi | aveste voluto |
🔊
|
| loro | ebbero voluto |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра выказальны лад (Indicativo) італьянскіх дзеясловаў
Індыкатыў (Indicativo) — адзін з асноўных спосабаў спражэння дзеясловаў у італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выражэння дзеянняў, станаў або падзей, якія лічацца рэальнымі ці пэўнымі. Ён служыць для апісання фактаў, паўсядзённых звычак і аб'ектыўных сітуацый.
Напрыклад, сказы кшталту «Io vado al mercato» або «Loro studiano per l'esame» дэманструюць выкарыстанне індыкатыву для перадачы канкрэтнай інфармацыі.
Гэты спосаб можа спражацца ў розных часах — сучасным, мінулым і будучым, што дазваляе дакладна пазначаць час дзеяння. Разуменне індыкатыву неабходна для эфектыўнай камунікацыі і ўспрымання тонкасцей італьянскай мовы.
congiuntivo volere. Умоўны (суб'ектыўны) лад дзеяслова volere
|
Tempo semplice
volere congiuntivo presente |
||
| io | voglia |
🔊
|
| tu | voglia |
🔊
|
| lui/lei/Lei | voglia |
🔊
|
| noi | vogliamo |
🔊
|
| voi | vogliate |
🔊
|
| loro | vogliano |
🔊
|
|
Tempo semplice
volere congiuntivo imperfetto |
||
| io | volessi |
🔊
|
| tu | volessi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | volesse |
🔊
|
| noi | volessimo |
🔊
|
| voi | voleste |
🔊
|
| loro | volessero |
🔊
|
|
Tempo composto
volere congiuntivo passato |
||
| io | abbia voluto |
🔊
|
| tu | abbia voluto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | abbia voluto |
🔊
|
| noi | abbiamo voluto |
🔊
|
| voi | abbiate voluto |
🔊
|
| loro | abbiano voluto |
🔊
|
|
Tempo composto
volere congiuntivo trapassato |
||
| io | avessi voluto |
🔊
|
| tu | avessi voluto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avesse voluto |
🔊
|
| noi | avessimo voluto |
🔊
|
| voi | aveste voluto |
🔊
|
| loro | avessero voluto |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны лад (Congiuntivo) італьянскіх дзеясловаў
Сярэдні лад (Congiuntivo) — гэта асноўны спосаб ужывання дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання няпэўнасці, жаданняў, эмоцый і гіпатэтычных сітуацый. Ён ужываецца, калі гаворка ідзе пра дзеянні, што не з'яўляюцца дакладнымі або рэальнымі, напрыклад, у выпадках сумневаў або магчымасці.
Напрыклад, такія сказы як „Spero che tu venga“ або „Se avessi tempo, partirei“ дэманструюць выкарыстанне сярэдняга ладу для адлюстравання станаў розуму або падзей, што залежаць ад умоў.
Гэты лад можа з’яўляцца ў розных часах, напрыклад у цяперашнім і мінулым, і з’яўляецца неабходным для дакладнай камунікацыі і выражэння складаных думак у італьянскай мове.
condizionale volere. Умоўны лад дзеяслова volere
|
Tempo semplice
volere condizionale presente |
||
| io | vorrei |
🔊
|
| tu | vorresti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | vorrebbe |
🔊
|
| noi | vorremmo |
🔊
|
| voi | vorreste |
🔊
|
| loro | vorrebbero |
🔊
|
|
Tempo composto
volere condizionale passato |
||
| io | avrei voluto |
🔊
|
| tu | avresti voluto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avrebbe voluto |
🔊
|
| noi | avremmo voluto |
🔊
|
| voi | avreste voluto |
🔊
|
| loro | avrebbero voluto |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны спосаб (Condizionale) італьянскіх дзеясловаў
Умоўны лад (Condizionale) — гэта асноўны від дзеяслоўнага ладу ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання дзеянняў або станаў, што залежаць ад пэўных умоў. Часта ўжываецца для фармулявання жаданняў, просьбаў або гіпатэтычных сітуацый, якія не з'яўляюцца дакладнымі.
Напрыклад, такія сказы, як "Vorrei un caffè" або "Se avessi più tempo, viaggerei di più", дэманструюць, як умоўны лад ужываецца для выражэння сітуацый, што залежаць ад пэўных абставінаў.
Гэты лад можа спражацца ў часах, такіх як сучасны і мінулы, і з'яўляецца неабходным для дакладнага зносін і выражэння складаных думак на італьянскай мове.
imperativo volere. Загадны лад дзеяслова volere
volere imperativo |
||
| tu | vuoi |
🔊
|
| noi | vogliamo |
🔊
|
| voi | volete |
🔊
|
volere congiuntivo esortativo |
||
| Lei | voglia |
🔊
|
| Che lui/lei | voglia |
🔊
|
| Che loro | vogliano |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра імператыўны спосаб (Imperativo) італьянскіх дзеясловаў
Імператыўны спосаб (Imperativo) — гэта важны спосаб дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання загадаў, інструкцый або парад. Ён утвараецца для другой асобы адзіночнага ліку, другой асобы множнага ліку і першай асобы множнага ліку.
Напрыклад, такія сказы, як "Fai attenzione!" ці "Parlate lentamente!", паказваюць, як імператыў выкарыстоўваецца для прамой і выразнай камунікацыі. Фраза "Andiamo!", якая выражае запрашэнне зрабіць нешта разам, таксама з'яўляецца прыкладам імператыву.
Аднак важна адзначыць, што імператыў не мае форм для трэцяй асобы адзіночнага і множнага ліку. У гэтых выпадках ужываецца суб’юнктыўны спосаб (Congiuntivo) для больш мяккага выказвання жаданняў або рэкамендацый. Гэтая асаблівасць робіць італьянскую мову ўнікальнай, бо суб’юнктыў дадае размовам ветлівасці і далікатнасці.
Веданне імператыву і яго правільнае ўжыванне вельмі важныя для эфектыўнай камунікацыі і падтрымання дружалюбнага тонаў у паўсядзённых зносінах.
Вось чаму неабходна карыстацца нашым трэнерам па спражэнні для вывучэння італьянскай мовы!
Спражэнне дзеясловаў — адна з самых складаных частак італьянскай мовы, і авалоданне ёй патрабуе рэгулярнай практыкі.
З дапамогай нашага інтэрактыўнага інструмента вы можаце займацца ў займальнай і персаналізаванай форме, апрацоўваючы як найбольш ужываныя, так і больш складаныя дзеясловы. Наш трэнажор дапаможа вам удасканаліць дакладнасць і хуткасць, робячы вашу камунікацыю больш плыўнай.
Незалежна ад таго, пачатковец вы ці прасунуты, наш трэкер па спражэнні дапаможа вам падняць вашы моўныя навыкі на новы ўзровень!