У італьянскай мове існуюць чатыры асноўныя спосабы спражэння дзеясловаў: індыкатоўны, кан'юнктыўны, ўмоўны і імператыўны. Кожны з іх выкарыстоўваецца для выражэння розных намераў, дзеянняў або станаў.
Індыкатоўны спосаб апісвае факты, кан'юнктыўны — сумневы і жаданні, ўмоўны — гіпатэтычныя сітуацыі, а імператыўны — каманды і просьбы.
Веданне правільнага спражэння дзеясловаў у гэтых спосабах дазваляе лёгка выказваць розныя думкі і эмоцыі ў паўсядзённым маўленні.
È stato vincolato da un contratto rigido. (Umberto Eco, Il nome della rosa)
vincolare :
vin|co|là|re
: (accento grave)
indicativo vincolare. Выказны лад дзеяслова vincolare
Tempo semplice
vincolare presente |
||
io | vincolo |
🔊
|
tu | vincoli |
🔊
|
lui/lei/Lei | vincola |
🔊
|
noi | vincoliamo |
🔊
|
voi | vincolate |
🔊
|
loro | vincolano |
🔊
|
Tempo semplice
vincolare imperfetto |
||
io | vincolavo |
🔊
|
tu | vincolavi |
🔊
|
lui/lei/Lei | vincolava |
🔊
|
noi | vincolavamo |
🔊
|
voi | vincolavate |
🔊
|
loro | vincolavano |
🔊
|
Tempo semplice
vincolare futuro semplice |
||
io | vincolerò |
🔊
|
tu | vincolerai |
🔊
|
lui/lei/Lei | vincolerà |
🔊
|
noi | vincoleremo |
🔊
|
voi | vincolerete |
🔊
|
loro | vincoleranno |
🔊
|
Tempo semplice
vincolare passato remoto |
||
io | vincolai |
🔊
|
tu | vincolasti |
🔊
|
lui/lei/Lei | vincolò |
🔊
|
noi | vincolammo |
🔊
|
voi | vincolaste |
🔊
|
loro | vincolarono |
🔊
|
Tempo composto
vincolare futuro anteriore |
||
io | avrò vincolato |
🔊
|
tu | avrai vincolato |
🔊
|
lui/lei/Lei | avrà vincolato |
🔊
|
noi | avremo vincolato |
🔊
|
voi | avrete vincolato |
🔊
|
loro | avranno vincolato |
🔊
|
Tempo composto
vincolare passato prossimo |
||
io | ho vincolato |
🔊
|
tu | hai vincolato |
🔊
|
lui/lei/Lei | ha vincolato |
🔊
|
noi | abbiamo vincolato |
🔊
|
voi | avete vincolato |
🔊
|
loro | hanno vincolato |
🔊
|
Tempo composto
vincolare trapassato prossimo |
||
io | avevo vincolato |
🔊
|
tu | avevi vincolato |
🔊
|
lui/lei/Lei | aveva vincolato |
🔊
|
noi | avevamo vincolato |
🔊
|
voi | avevate vincolato |
🔊
|
loro | avevano vincolato |
🔊
|
Tempo composto
vincolare trapassato remoto |
||
io | ebbi vincolato |
🔊
|
tu | avesti vincolato |
🔊
|
lui/lei/Lei | ebbe vincolato |
🔊
|
noi | avemmo vincolato |
🔊
|
voi | aveste vincolato |
🔊
|
loro | ebbero vincolato |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра выказальны лад (Indicativo) італьянскіх дзеясловаў
Індыкатыў (Indicativo) — адзін з асноўных спосабаў спражэння дзеясловаў у італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выражэння дзеянняў, станаў або падзей, якія лічацца рэальнымі ці пэўнымі. Ён служыць для апісання фактаў, паўсядзённых звычак і аб'ектыўных сітуацый.
Напрыклад, сказы кшталту «Io vado al mercato» або «Loro studiano per l'esame» дэманструюць выкарыстанне індыкатыву для перадачы канкрэтнай інфармацыі.
Гэты спосаб можа спражацца ў розных часах — сучасным, мінулым і будучым, што дазваляе дакладна пазначаць час дзеяння. Разуменне індыкатыву неабходна для эфектыўнай камунікацыі і ўспрымання тонкасцей італьянскай мовы.
congiuntivo vincolare. Умоўны (суб'ектыўны) лад дзеяслова vincolare
Tempo semplice
vincolare congiuntivo presente |
||
io | vincoli |
🔊
|
tu | vincoli |
🔊
|
lui/lei/Lei | vincoli |
🔊
|
noi | vincoliamo |
🔊
|
voi | vincoliate |
🔊
|
loro | vincolino |
🔊
|
Tempo semplice
vincolare congiuntivo imperfetto |
||
io | vincolassi |
🔊
|
tu | vincolassi |
🔊
|
lui/lei/Lei | vincolasse |
🔊
|
noi | vincolassimo |
🔊
|
voi | vincolaste |
🔊
|
loro | vincolassero |
🔊
|
Tempo composto
vincolare congiuntivo passato |
||
io | abbia vincolato |
🔊
|
tu | abbia vincolato |
🔊
|
lui/lei/Lei | abbia vincolato |
🔊
|
noi | abbiamo vincolato |
🔊
|
voi | abbiate vincolato |
🔊
|
loro | abbiano vincolato |
🔊
|
Tempo composto
vincolare congiuntivo trapassato |
||
io | avessi vincolato |
🔊
|
tu | avessi vincolato |
🔊
|
lui/lei/Lei | avesse vincolato |
🔊
|
noi | avessimo vincolato |
🔊
|
voi | aveste vincolato |
🔊
|
loro | avessero vincolato |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны лад (Congiuntivo) італьянскіх дзеясловаў
Сярэдні лад (Congiuntivo) — гэта асноўны спосаб ужывання дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання няпэўнасці, жаданняў, эмоцый і гіпатэтычных сітуацый. Ён ужываецца, калі гаворка ідзе пра дзеянні, што не з'яўляюцца дакладнымі або рэальнымі, напрыклад, у выпадках сумневаў або магчымасці.
Напрыклад, такія сказы як „Spero che tu venga“ або „Se avessi tempo, partirei“ дэманструюць выкарыстанне сярэдняга ладу для адлюстравання станаў розуму або падзей, што залежаць ад умоў.
Гэты лад можа з’яўляцца ў розных часах, напрыклад у цяперашнім і мінулым, і з’яўляецца неабходным для дакладнай камунікацыі і выражэння складаных думак у італьянскай мове.
condizionale vincolare. Умоўны лад дзеяслова vincolare
Tempo semplice
vincolare condizionale presente |
||
io | vincolerei |
🔊
|
tu | vincoleresti |
🔊
|
lui/lei/Lei | vincolerebbe |
🔊
|
noi | vincoleremmo |
🔊
|
voi | vincolereste |
🔊
|
loro | vincolerebbero |
🔊
|
Tempo composto
vincolare condizionale passato |
||
io | avrei vincolato |
🔊
|
tu | avresti vincolato |
🔊
|
lui/lei/Lei | avrebbe vincolato |
🔊
|
noi | avremmo vincolato |
🔊
|
voi | avreste vincolato |
🔊
|
loro | avrebbero vincolato |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны спосаб (Condizionale) італьянскіх дзеясловаў
Умоўны лад (Condizionale) — гэта асноўны від дзеяслоўнага ладу ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання дзеянняў або станаў, што залежаць ад пэўных умоў. Часта ўжываецца для фармулявання жаданняў, просьбаў або гіпатэтычных сітуацый, якія не з'яўляюцца дакладнымі.
Напрыклад, такія сказы, як "Vorrei un caffè" або "Se avessi più tempo, viaggerei di più", дэманструюць, як умоўны лад ужываецца для выражэння сітуацый, што залежаць ад пэўных абставінаў.
Гэты лад можа спражацца ў часах, такіх як сучасны і мінулы, і з'яўляецца неабходным для дакладнага зносін і выражэння складаных думак на італьянскай мове.
imperativo vincolare. Загадны лад дзеяслова vincolare
vincolare imperativo |
||
tu | vincola |
🔊
|
noi | vincoliamo |
🔊
|
voi | vincolate |
🔊
|
vincolare congiuntivo esortativo |
||
Lei | vincoli |
🔊
|
Che lui/lei | vincoli |
🔊
|
Che loro | vincolino |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра імператыўны спосаб (Imperativo) італьянскіх дзеясловаў
Імператыўны спосаб (Imperativo) — гэта важны спосаб дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання загадаў, інструкцый або парад. Ён утвараецца для другой асобы адзіночнага ліку, другой асобы множнага ліку і першай асобы множнага ліку.
Напрыклад, такія сказы, як "Fai attenzione!" ці "Parlate lentamente!", паказваюць, як імператыў выкарыстоўваецца для прамой і выразнай камунікацыі. Фраза "Andiamo!", якая выражае запрашэнне зрабіць нешта разам, таксама з'яўляецца прыкладам імператыву.
Аднак важна адзначыць, што імператыў не мае форм для трэцяй асобы адзіночнага і множнага ліку. У гэтых выпадках ужываецца суб’юнктыўны спосаб (Congiuntivo) для больш мяккага выказвання жаданняў або рэкамендацый. Гэтая асаблівасць робіць італьянскую мову ўнікальнай, бо суб’юнктыў дадае размовам ветлівасці і далікатнасці.
Веданне імператыву і яго правільнае ўжыванне вельмі важныя для эфектыўнай камунікацыі і падтрымання дружалюбнага тонаў у паўсядзённых зносінах.
Вось чаму неабходна карыстацца нашым трэнерам па спражэнні для вывучэння італьянскай мовы!
Спражэнне дзеясловаў — адна з самых складаных частак італьянскай мовы, і авалоданне ёй патрабуе рэгулярнай практыкі.
З дапамогай нашага інтэрактыўнага інструмента вы можаце займацца ў займальнай і персаналізаванай форме, апрацоўваючы як найбольш ужываныя, так і больш складаныя дзеясловы. Наш трэнажор дапаможа вам удасканаліць дакладнасць і хуткасць, робячы вашу камунікацыю больш плыўнай.
Незалежна ад таго, пачатковец вы ці прасунуты, наш трэкер па спражэнні дапаможа вам падняць вашы моўныя навыкі на новы ўзровень!