У італьянскай мове існуюць чатыры асноўныя спосабы спражэння дзеясловаў: індыкатоўны, кан'юнктыўны, ўмоўны і імператыўны. Кожны з іх выкарыстоўваецца для выражэння розных намераў, дзеянняў або станаў.
Індыкатоўны спосаб апісвае факты, кан'юнктыўны — сумневы і жаданні, ўмоўны — гіпатэтычныя сітуацыі, а імператыўны — каманды і просьбы.
Веданне правільнага спражэння дзеясловаў у гэтых спосабах дазваляе лёгка выказваць розныя думкі і эмоцыі ў паўсядзённым маўленні.
Ha vendicato l’onore della famiglia. (Luigi Pirandello, Il Fu Mattia Pascal)
vendicare :
ven|di|cà|re
: (accento grave)
indicativo vendicare. Выказны лад дзеяслова vendicare
Tempo semplice
vendicare presente |
||
io | vendico |
🔊
|
tu | vendichi |
🔊
|
lui/lei/Lei | vendica |
🔊
|
noi | vendichiamo |
🔊
|
voi | vendicate |
🔊
|
loro | vendicano |
🔊
|
Tempo semplice
vendicare imperfetto |
||
io | vendicavo |
🔊
|
tu | vendicavi |
🔊
|
lui/lei/Lei | vendicava |
🔊
|
noi | vendicavamo |
🔊
|
voi | vendicavate |
🔊
|
loro | vendicavano |
🔊
|
Tempo semplice
vendicare futuro semplice |
||
io | vendicherò |
🔊
|
tu | vendicherai |
🔊
|
lui/lei/Lei | vendicherà |
🔊
|
noi | vendicheremo |
🔊
|
voi | vendicherete |
🔊
|
loro | vendicheranno |
🔊
|
Tempo semplice
vendicare passato remoto |
||
io | vendicai |
🔊
|
tu | vendicasti |
🔊
|
lui/lei/Lei | vendicò |
🔊
|
noi | vendicammo |
🔊
|
voi | vendicaste |
🔊
|
loro | vendicarono |
🔊
|
Tempo composto
vendicare futuro anteriore |
||
io | avrò vendicato |
🔊
|
tu | avrai vendicato |
🔊
|
lui/lei/Lei | avrà vendicato |
🔊
|
noi | avremo vendicato |
🔊
|
voi | avrete vendicato |
🔊
|
loro | avranno vendicato |
🔊
|
Tempo composto
vendicare passato prossimo |
||
io | ho vendicato |
🔊
|
tu | hai vendicato |
🔊
|
lui/lei/Lei | ha vendicato |
🔊
|
noi | abbiamo vendicato |
🔊
|
voi | avete vendicato |
🔊
|
loro | hanno vendicato |
🔊
|
Tempo composto
vendicare trapassato prossimo |
||
io | avevo vendicato |
🔊
|
tu | avevi vendicato |
🔊
|
lui/lei/Lei | aveva vendicato |
🔊
|
noi | avevamo vendicato |
🔊
|
voi | avevate vendicato |
🔊
|
loro | avevano vendicato |
🔊
|
Tempo composto
vendicare trapassato remoto |
||
io | ebbi vendicato |
🔊
|
tu | avesti vendicato |
🔊
|
lui/lei/Lei | ebbe vendicato |
🔊
|
noi | avemmo vendicato |
🔊
|
voi | aveste vendicato |
🔊
|
loro | ebbero vendicato |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра выказальны лад (Indicativo) італьянскіх дзеясловаў
Індыкатыў (Indicativo) — адзін з асноўных спосабаў спражэння дзеясловаў у італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выражэння дзеянняў, станаў або падзей, якія лічацца рэальнымі ці пэўнымі. Ён служыць для апісання фактаў, паўсядзённых звычак і аб'ектыўных сітуацый.
Напрыклад, сказы кшталту «Io vado al mercato» або «Loro studiano per l'esame» дэманструюць выкарыстанне індыкатыву для перадачы канкрэтнай інфармацыі.
Гэты спосаб можа спражацца ў розных часах — сучасным, мінулым і будучым, што дазваляе дакладна пазначаць час дзеяння. Разуменне індыкатыву неабходна для эфектыўнай камунікацыі і ўспрымання тонкасцей італьянскай мовы.
congiuntivo vendicare. Умоўны (суб'ектыўны) лад дзеяслова vendicare
Tempo semplice
vendicare congiuntivo presente |
||
io | vendichi |
🔊
|
tu | vendichi |
🔊
|
lui/lei/Lei | vendichi |
🔊
|
noi | vendichiamo |
🔊
|
voi | vendichiate |
🔊
|
loro | vendichino |
🔊
|
Tempo semplice
vendicare congiuntivo imperfetto |
||
io | vendicassi |
🔊
|
tu | vendicassi |
🔊
|
lui/lei/Lei | vendicasse |
🔊
|
noi | vendicassimo |
🔊
|
voi | vendicaste |
🔊
|
loro | vendicassero |
🔊
|
Tempo composto
vendicare congiuntivo passato |
||
io | abbia vendicato |
🔊
|
tu | abbia vendicato |
🔊
|
lui/lei/Lei | abbia vendicato |
🔊
|
noi | abbiamo vendicato |
🔊
|
voi | abbiate vendicato |
🔊
|
loro | abbiano vendicato |
🔊
|
Tempo composto
vendicare congiuntivo trapassato |
||
io | avessi vendicato |
🔊
|
tu | avessi vendicato |
🔊
|
lui/lei/Lei | avesse vendicato |
🔊
|
noi | avessimo vendicato |
🔊
|
voi | aveste vendicato |
🔊
|
loro | avessero vendicato |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны лад (Congiuntivo) італьянскіх дзеясловаў
Сярэдні лад (Congiuntivo) — гэта асноўны спосаб ужывання дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання няпэўнасці, жаданняў, эмоцый і гіпатэтычных сітуацый. Ён ужываецца, калі гаворка ідзе пра дзеянні, што не з'яўляюцца дакладнымі або рэальнымі, напрыклад, у выпадках сумневаў або магчымасці.
Напрыклад, такія сказы як „Spero che tu venga“ або „Se avessi tempo, partirei“ дэманструюць выкарыстанне сярэдняга ладу для адлюстравання станаў розуму або падзей, што залежаць ад умоў.
Гэты лад можа з’яўляцца ў розных часах, напрыклад у цяперашнім і мінулым, і з’яўляецца неабходным для дакладнай камунікацыі і выражэння складаных думак у італьянскай мове.
condizionale vendicare. Умоўны лад дзеяслова vendicare
Tempo semplice
vendicare condizionale presente |
||
io | vendicherei |
🔊
|
tu | vendicheresti |
🔊
|
lui/lei/Lei | vendicherebbe |
🔊
|
noi | vendicheremmo |
🔊
|
voi | vendichereste |
🔊
|
loro | vendicherebbero |
🔊
|
Tempo composto
vendicare condizionale passato |
||
io | avrei vendicato |
🔊
|
tu | avresti vendicato |
🔊
|
lui/lei/Lei | avrebbe vendicato |
🔊
|
noi | avremmo vendicato |
🔊
|
voi | avreste vendicato |
🔊
|
loro | avrebbero vendicato |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны спосаб (Condizionale) італьянскіх дзеясловаў
Умоўны лад (Condizionale) — гэта асноўны від дзеяслоўнага ладу ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання дзеянняў або станаў, што залежаць ад пэўных умоў. Часта ўжываецца для фармулявання жаданняў, просьбаў або гіпатэтычных сітуацый, якія не з'яўляюцца дакладнымі.
Напрыклад, такія сказы, як "Vorrei un caffè" або "Se avessi più tempo, viaggerei di più", дэманструюць, як умоўны лад ужываецца для выражэння сітуацый, што залежаць ад пэўных абставінаў.
Гэты лад можа спражацца ў часах, такіх як сучасны і мінулы, і з'яўляецца неабходным для дакладнага зносін і выражэння складаных думак на італьянскай мове.
imperativo vendicare. Загадны лад дзеяслова vendicare
vendicare imperativo |
||
tu | vendica |
🔊
|
noi | vendichiamo |
🔊
|
voi | vendicate |
🔊
|
vendicare congiuntivo esortativo |
||
Lei | vendichi |
🔊
|
Che lui/lei | vendichi |
🔊
|
Che loro | vendichino |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра імператыўны спосаб (Imperativo) італьянскіх дзеясловаў
Імператыўны спосаб (Imperativo) — гэта важны спосаб дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання загадаў, інструкцый або парад. Ён утвараецца для другой асобы адзіночнага ліку, другой асобы множнага ліку і першай асобы множнага ліку.
Напрыклад, такія сказы, як "Fai attenzione!" ці "Parlate lentamente!", паказваюць, як імператыў выкарыстоўваецца для прамой і выразнай камунікацыі. Фраза "Andiamo!", якая выражае запрашэнне зрабіць нешта разам, таксама з'яўляецца прыкладам імператыву.
Аднак важна адзначыць, што імператыў не мае форм для трэцяй асобы адзіночнага і множнага ліку. У гэтых выпадках ужываецца суб’юнктыўны спосаб (Congiuntivo) для больш мяккага выказвання жаданняў або рэкамендацый. Гэтая асаблівасць робіць італьянскую мову ўнікальнай, бо суб’юнктыў дадае размовам ветлівасці і далікатнасці.
Веданне імператыву і яго правільнае ўжыванне вельмі важныя для эфектыўнай камунікацыі і падтрымання дружалюбнага тонаў у паўсядзённых зносінах.
Вось чаму неабходна карыстацца нашым трэнерам па спражэнні для вывучэння італьянскай мовы!
Спражэнне дзеясловаў — адна з самых складаных частак італьянскай мовы, і авалоданне ёй патрабуе рэгулярнай практыкі.
З дапамогай нашага інтэрактыўнага інструмента вы можаце займацца ў займальнай і персаналізаванай форме, апрацоўваючы як найбольш ужываныя, так і больш складаныя дзеясловы. Наш трэнажор дапаможа вам удасканаліць дакладнасць і хуткасць, робячы вашу камунікацыю больш плыўнай.
Незалежна ад таго, пачатковец вы ці прасунуты, наш трэкер па спражэнні дапаможа вам падняць вашы моўныя навыкі на новы ўзровень!