У італьянскай мове існуюць чатыры асноўныя спосабы спражэння дзеясловаў: індыкатоўны, кан'юнктыўны, ўмоўны і імператыўны. Кожны з іх выкарыстоўваецца для выражэння розных намераў, дзеянняў або станаў.
Індыкатоўны спосаб апісвае факты, кан'юнктыўны — сумневы і жаданні, ўмоўны — гіпатэтычныя сітуацыі, а імператыўны — каманды і просьбы.
Веданне правільнага спражэння дзеясловаў у гэтых спосабах дазваляе лёгка выказваць розныя думкі і эмоцыі ў паўсядзённым маўленні.
Ha stupidito l’audience. (Alessandro Manzoni, I Promessi Sposi)
stupidire :
stu|pi|dì|re
: (accento grave)
indicativo stupidire. Выказны лад дзеяслова stupidire
Tempo semplice
stupidire presente |
||
io | stupidisco |
🔊
|
tu | stupidisci |
🔊
|
lui/lei/Lei | stupidisce |
🔊
|
noi | stupidiamo |
🔊
|
voi | stupidite |
🔊
|
loro | stupidiscono |
🔊
|
Tempo semplice
stupidire imperfetto |
||
io | stupidivo |
🔊
|
tu | stupidivi |
🔊
|
lui/lei/Lei | stupidiva |
🔊
|
noi | stupidivamo |
🔊
|
voi | stupidivate |
🔊
|
loro | stupidivano |
🔊
|
Tempo semplice
stupidire futuro semplice |
||
io | stupidirò |
🔊
|
tu | stupidirai |
🔊
|
lui/lei/Lei | stupidirà |
🔊
|
noi | stupidiremo |
🔊
|
voi | stupidirete |
🔊
|
loro | stupidiranno |
🔊
|
Tempo semplice
stupidire passato remoto |
||
io | stupidii |
🔊
|
tu | stupidisti |
🔊
|
lui/lei/Lei | stupidì |
🔊
|
noi | stupidimmo |
🔊
|
voi | stupidiste |
🔊
|
loro | stupidirono |
🔊
|
Tempo composto
stupidire futuro anteriore |
||
io | avrò stupidito |
🔊
|
tu | avrai stupidito |
🔊
|
lui/lei/Lei | avrà stupidito |
🔊
|
noi | avremo stupidito |
🔊
|
voi | avrete stupidito |
🔊
|
loro | avranno stupidito |
🔊
|
Tempo composto
stupidire passato prossimo |
||
io | ho stupidito |
🔊
|
tu | hai stupidito |
🔊
|
lui/lei/Lei | ha stupidito |
🔊
|
noi | abbiamo stupidito |
🔊
|
voi | avete stupidito |
🔊
|
loro | hanno stupidito |
🔊
|
Tempo composto
stupidire trapassato prossimo |
||
io | avevo stupidito |
🔊
|
tu | avevi stupidito |
🔊
|
lui/lei/Lei | aveva stupidito |
🔊
|
noi | avevamo stupidito |
🔊
|
voi | avevate stupidito |
🔊
|
loro | avevano stupidito |
🔊
|
Tempo composto
stupidire trapassato remoto |
||
io | ebbi stupidito |
🔊
|
tu | avesti stupidito |
🔊
|
lui/lei/Lei | ebbe stupidito |
🔊
|
noi | avemmo stupidito |
🔊
|
voi | aveste stupidito |
🔊
|
loro | ebbero stupidito |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра выказальны лад (Indicativo) італьянскіх дзеясловаў
Індыкатыў (Indicativo) — адзін з асноўных спосабаў спражэння дзеясловаў у італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выражэння дзеянняў, станаў або падзей, якія лічацца рэальнымі ці пэўнымі. Ён служыць для апісання фактаў, паўсядзённых звычак і аб'ектыўных сітуацый.
Напрыклад, сказы кшталту «Io vado al mercato» або «Loro studiano per l'esame» дэманструюць выкарыстанне індыкатыву для перадачы канкрэтнай інфармацыі.
Гэты спосаб можа спражацца ў розных часах — сучасным, мінулым і будучым, што дазваляе дакладна пазначаць час дзеяння. Разуменне індыкатыву неабходна для эфектыўнай камунікацыі і ўспрымання тонкасцей італьянскай мовы.
congiuntivo stupidire. Умоўны (суб'ектыўны) лад дзеяслова stupidire
Tempo semplice
stupidire congiuntivo presente |
||
io | stupidisca |
🔊
|
tu | stupidisca |
🔊
|
lui/lei/Lei | stupidisca |
🔊
|
noi | stupidiamo |
🔊
|
voi | stupidiate |
🔊
|
loro | stupidiscano |
🔊
|
Tempo semplice
stupidire congiuntivo imperfetto |
||
io | stupidissi |
🔊
|
tu | stupidissi |
🔊
|
lui/lei/Lei | stupidisse |
🔊
|
noi | stupidissimo |
🔊
|
voi | stupidiste |
🔊
|
loro | stupidissero |
🔊
|
Tempo composto
stupidire congiuntivo passato |
||
io | abbia stupidito |
🔊
|
tu | abbia stupidito |
🔊
|
lui/lei/Lei | abbia stupidito |
🔊
|
noi | abbiamo stupidito |
🔊
|
voi | abbiate stupidito |
🔊
|
loro | abbiano stupidito |
🔊
|
Tempo composto
stupidire congiuntivo trapassato |
||
io | avessi stupidito |
🔊
|
tu | avessi stupidito |
🔊
|
lui/lei/Lei | avesse stupidito |
🔊
|
noi | avessimo stupidito |
🔊
|
voi | aveste stupidito |
🔊
|
loro | avessero stupidito |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны лад (Congiuntivo) італьянскіх дзеясловаў
Сярэдні лад (Congiuntivo) — гэта асноўны спосаб ужывання дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання няпэўнасці, жаданняў, эмоцый і гіпатэтычных сітуацый. Ён ужываецца, калі гаворка ідзе пра дзеянні, што не з'яўляюцца дакладнымі або рэальнымі, напрыклад, у выпадках сумневаў або магчымасці.
Напрыклад, такія сказы як „Spero che tu venga“ або „Se avessi tempo, partirei“ дэманструюць выкарыстанне сярэдняга ладу для адлюстравання станаў розуму або падзей, што залежаць ад умоў.
Гэты лад можа з’яўляцца ў розных часах, напрыклад у цяперашнім і мінулым, і з’яўляецца неабходным для дакладнай камунікацыі і выражэння складаных думак у італьянскай мове.
condizionale stupidire. Умоўны лад дзеяслова stupidire
Tempo semplice
stupidire condizionale presente |
||
io | stupidirei |
🔊
|
tu | stupidiresti |
🔊
|
lui/lei/Lei | stupidirebbe |
🔊
|
noi | stupidiremmo |
🔊
|
voi | stupidireste |
🔊
|
loro | stupiderebbero |
🔊
|
Tempo composto
stupidire condizionale passato |
||
io | avrei stupidito |
🔊
|
tu | avresti stupidito |
🔊
|
lui/lei/Lei | avrebbe stupidito |
🔊
|
noi | avremmo stupidito |
🔊
|
voi | avreste stupidito |
🔊
|
loro | avrebbero stupidito |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны спосаб (Condizionale) італьянскіх дзеясловаў
Умоўны лад (Condizionale) — гэта асноўны від дзеяслоўнага ладу ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання дзеянняў або станаў, што залежаць ад пэўных умоў. Часта ўжываецца для фармулявання жаданняў, просьбаў або гіпатэтычных сітуацый, якія не з'яўляюцца дакладнымі.
Напрыклад, такія сказы, як "Vorrei un caffè" або "Se avessi più tempo, viaggerei di più", дэманструюць, як умоўны лад ужываецца для выражэння сітуацый, што залежаць ад пэўных абставінаў.
Гэты лад можа спражацца ў часах, такіх як сучасны і мінулы, і з'яўляецца неабходным для дакладнага зносін і выражэння складаных думак на італьянскай мове.
imperativo stupidire. Загадны лад дзеяслова stupidire
stupidire imperativo |
||
tu | stupidi |
🔊
|
noi | stupidiamo |
🔊
|
voi | stupidite |
🔊
|
stupidire congiuntivo esortativo |
||
Lei | stupidisca |
🔊
|
Che lui/lei | stupidisca |
🔊
|
Che loro | stupidiscano |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра імператыўны спосаб (Imperativo) італьянскіх дзеясловаў
Імператыўны спосаб (Imperativo) — гэта важны спосаб дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання загадаў, інструкцый або парад. Ён утвараецца для другой асобы адзіночнага ліку, другой асобы множнага ліку і першай асобы множнага ліку.
Напрыклад, такія сказы, як "Fai attenzione!" ці "Parlate lentamente!", паказваюць, як імператыў выкарыстоўваецца для прамой і выразнай камунікацыі. Фраза "Andiamo!", якая выражае запрашэнне зрабіць нешта разам, таксама з'яўляецца прыкладам імператыву.
Аднак важна адзначыць, што імператыў не мае форм для трэцяй асобы адзіночнага і множнага ліку. У гэтых выпадках ужываецца суб’юнктыўны спосаб (Congiuntivo) для больш мяккага выказвання жаданняў або рэкамендацый. Гэтая асаблівасць робіць італьянскую мову ўнікальнай, бо суб’юнктыў дадае размовам ветлівасці і далікатнасці.
Веданне імператыву і яго правільнае ўжыванне вельмі важныя для эфектыўнай камунікацыі і падтрымання дружалюбнага тонаў у паўсядзённых зносінах.
Вось чаму неабходна карыстацца нашым трэнерам па спражэнні для вывучэння італьянскай мовы!
Спражэнне дзеясловаў — адна з самых складаных частак італьянскай мовы, і авалоданне ёй патрабуе рэгулярнай практыкі.
З дапамогай нашага інтэрактыўнага інструмента вы можаце займацца ў займальнай і персаналізаванай форме, апрацоўваючы як найбольш ужываныя, так і больш складаныя дзеясловы. Наш трэнажор дапаможа вам удасканаліць дакладнасць і хуткасць, робячы вашу камунікацыю больш плыўнай.
Незалежна ад таго, пачатковец вы ці прасунуты, наш трэкер па спражэнні дапаможа вам падняць вашы моўныя навыкі на новы ўзровень!