У італьянскай мове існуюць чатыры асноўныя спосабы спражэння дзеясловаў: індыкатоўны, кан'юнктыўны, ўмоўны і імператыўны. Кожны з іх выкарыстоўваецца для выражэння розных намераў, дзеянняў або станаў.
Індыкатоўны спосаб апісвае факты, кан'юнктыўны — сумневы і жаданні, ўмоўны — гіпатэтычныя сітуацыі, а імператыўны — каманды і просьбы.
Веданне правільнага спражэння дзеясловаў у гэтых спосабах дазваляе лёгка выказваць розныя думкі і эмоцыі ў паўсядзённым маўленні.
Hanno pensato a una soluzione alternativa. (Alessandro Manzoni, I Promessi Sposi)
pensare :
pen|sà|re
: (accento grave)
indicativo pensare. Выказны лад дзеяслова pensare
|
Tempo semplice
pensare presente |
||
| io | penso |
🔊
|
| tu | pensi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | pensa |
🔊
|
| noi | pensiamo |
🔊
|
| voi | pensate |
🔊
|
| loro | pensano |
🔊
|
|
Tempo semplice
pensare imperfetto |
||
| io | pensavo |
🔊
|
| tu | pensavi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | pensava |
🔊
|
| noi | pensavamo |
🔊
|
| voi | pensavate |
🔊
|
| loro | pensavano |
🔊
|
|
Tempo semplice
pensare futuro semplice |
||
| io | penserò |
🔊
|
| tu | penserai |
🔊
|
| lui/lei/Lei | penserà |
🔊
|
| noi | penseremo |
🔊
|
| voi | penserete |
🔊
|
| loro | penseranno |
🔊
|
|
Tempo semplice
pensare passato remoto |
||
| io | pensai |
🔊
|
| tu | pensasti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | pensò |
🔊
|
| noi | pensammo |
🔊
|
| voi | pensaste |
🔊
|
| loro | pensarono |
🔊
|
|
Tempo composto
pensare futuro anteriore |
||
| io | avrò pensato |
🔊
|
| tu | avrai pensato |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avrà pensato |
🔊
|
| noi | avremo pensato |
🔊
|
| voi | avrete pensato |
🔊
|
| loro | avranno pensato |
🔊
|
|
Tempo composto
pensare passato prossimo |
||
| io | ho pensato |
🔊
|
| tu | hai pensato |
🔊
|
| lui/lei/Lei | ha pensato |
🔊
|
| noi | abbiamo pensato |
🔊
|
| voi | avete pensato |
🔊
|
| loro | hanno pensato |
🔊
|
|
Tempo composto
pensare trapassato prossimo |
||
| io | avevo pensato |
🔊
|
| tu | avevi pensato |
🔊
|
| lui/lei/Lei | aveva pensato |
🔊
|
| noi | avevamo pensato |
🔊
|
| voi | avevate pensato |
🔊
|
| loro | avevano pensato |
🔊
|
|
Tempo composto
pensare trapassato remoto |
||
| io | ebbi pensato |
🔊
|
| tu | avesti pensato |
🔊
|
| lui/lei/Lei | ebbe pensato |
🔊
|
| noi | avemmo pensato |
🔊
|
| voi | aveste pensato |
🔊
|
| loro | ebbero pensato |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра выказальны лад (Indicativo) італьянскіх дзеясловаў
Індыкатыў (Indicativo) — адзін з асноўных спосабаў спражэння дзеясловаў у італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выражэння дзеянняў, станаў або падзей, якія лічацца рэальнымі ці пэўнымі. Ён служыць для апісання фактаў, паўсядзённых звычак і аб'ектыўных сітуацый.
Напрыклад, сказы кшталту «Io vado al mercato» або «Loro studiano per l'esame» дэманструюць выкарыстанне індыкатыву для перадачы канкрэтнай інфармацыі.
Гэты спосаб можа спражацца ў розных часах — сучасным, мінулым і будучым, што дазваляе дакладна пазначаць час дзеяння. Разуменне індыкатыву неабходна для эфектыўнай камунікацыі і ўспрымання тонкасцей італьянскай мовы.
congiuntivo pensare. Умоўны (суб'ектыўны) лад дзеяслова pensare
|
Tempo semplice
pensare congiuntivo presente |
||
| io | pensi |
🔊
|
| tu | pensi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | pensi |
🔊
|
| noi | pensiamo |
🔊
|
| voi | pensiate |
🔊
|
| loro | pensino |
🔊
|
|
Tempo semplice
pensare congiuntivo imperfetto |
||
| io | pensassi |
🔊
|
| tu | pensassi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | pensasse |
🔊
|
| noi | pensassimo |
🔊
|
| voi | pensaste |
🔊
|
| loro | pensassero |
🔊
|
|
Tempo composto
pensare congiuntivo passato |
||
| io | abbia pensato |
🔊
|
| tu | abbia pensato |
🔊
|
| lui/lei/Lei | abbia pensato |
🔊
|
| noi | abbiamo pensato |
🔊
|
| voi | abbiate pensato |
🔊
|
| loro | abbiano pensato |
🔊
|
|
Tempo composto
pensare congiuntivo trapassato |
||
| io | avessi pensato |
🔊
|
| tu | avessi pensato |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avesse pensato |
🔊
|
| noi | avessimo pensato |
🔊
|
| voi | aveste pensato |
🔊
|
| loro | avessero pensato |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны лад (Congiuntivo) італьянскіх дзеясловаў
Сярэдні лад (Congiuntivo) — гэта асноўны спосаб ужывання дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання няпэўнасці, жаданняў, эмоцый і гіпатэтычных сітуацый. Ён ужываецца, калі гаворка ідзе пра дзеянні, што не з'яўляюцца дакладнымі або рэальнымі, напрыклад, у выпадках сумневаў або магчымасці.
Напрыклад, такія сказы як „Spero che tu venga“ або „Se avessi tempo, partirei“ дэманструюць выкарыстанне сярэдняга ладу для адлюстравання станаў розуму або падзей, што залежаць ад умоў.
Гэты лад можа з’яўляцца ў розных часах, напрыклад у цяперашнім і мінулым, і з’яўляецца неабходным для дакладнай камунікацыі і выражэння складаных думак у італьянскай мове.
condizionale pensare. Умоўны лад дзеяслова pensare
|
Tempo semplice
pensare condizionale presente |
||
| io | penserei |
🔊
|
| tu | penseresti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | penserebbe |
🔊
|
| noi | penseremmo |
🔊
|
| voi | pensereste |
🔊
|
| loro | penserebbero |
🔊
|
|
Tempo composto
pensare condizionale passato |
||
| io | avrei pensato |
🔊
|
| tu | avresti pensato |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avrebbe pensato |
🔊
|
| noi | avremmo pensato |
🔊
|
| voi | avreste pensato |
🔊
|
| loro | avrebbero pensato |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны спосаб (Condizionale) італьянскіх дзеясловаў
Умоўны лад (Condizionale) — гэта асноўны від дзеяслоўнага ладу ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання дзеянняў або станаў, што залежаць ад пэўных умоў. Часта ўжываецца для фармулявання жаданняў, просьбаў або гіпатэтычных сітуацый, якія не з'яўляюцца дакладнымі.
Напрыклад, такія сказы, як "Vorrei un caffè" або "Se avessi più tempo, viaggerei di più", дэманструюць, як умоўны лад ужываецца для выражэння сітуацый, што залежаць ад пэўных абставінаў.
Гэты лад можа спражацца ў часах, такіх як сучасны і мінулы, і з'яўляецца неабходным для дакладнага зносін і выражэння складаных думак на італьянскай мове.
imperativo pensare. Загадны лад дзеяслова pensare
pensare imperativo |
||
| tu | pensa |
🔊
|
| noi | pensiamo |
🔊
|
| voi | pensate |
🔊
|
pensare congiuntivo esortativo |
||
| Lei | pensi |
🔊
|
| Che lui/lei | pensi |
🔊
|
| Che loro | pensino |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра імператыўны спосаб (Imperativo) італьянскіх дзеясловаў
Імператыўны спосаб (Imperativo) — гэта важны спосаб дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання загадаў, інструкцый або парад. Ён утвараецца для другой асобы адзіночнага ліку, другой асобы множнага ліку і першай асобы множнага ліку.
Напрыклад, такія сказы, як "Fai attenzione!" ці "Parlate lentamente!", паказваюць, як імператыў выкарыстоўваецца для прамой і выразнай камунікацыі. Фраза "Andiamo!", якая выражае запрашэнне зрабіць нешта разам, таксама з'яўляецца прыкладам імператыву.
Аднак важна адзначыць, што імператыў не мае форм для трэцяй асобы адзіночнага і множнага ліку. У гэтых выпадках ужываецца суб’юнктыўны спосаб (Congiuntivo) для больш мяккага выказвання жаданняў або рэкамендацый. Гэтая асаблівасць робіць італьянскую мову ўнікальнай, бо суб’юнктыў дадае размовам ветлівасці і далікатнасці.
Веданне імператыву і яго правільнае ўжыванне вельмі важныя для эфектыўнай камунікацыі і падтрымання дружалюбнага тонаў у паўсядзённых зносінах.
Вось чаму неабходна карыстацца нашым трэнерам па спражэнні для вывучэння італьянскай мовы!
Спражэнне дзеясловаў — адна з самых складаных частак італьянскай мовы, і авалоданне ёй патрабуе рэгулярнай практыкі.
З дапамогай нашага інтэрактыўнага інструмента вы можаце займацца ў займальнай і персаналізаванай форме, апрацоўваючы як найбольш ужываныя, так і больш складаныя дзеясловы. Наш трэнажор дапаможа вам удасканаліць дакладнасць і хуткасць, робячы вашу камунікацыю больш плыўнай.
Незалежна ад таго, пачатковец вы ці прасунуты, наш трэкер па спражэнні дапаможа вам падняць вашы моўныя навыкі на новы ўзровень!