У італьянскай мове існуюць чатыры асноўныя спосабы спражэння дзеясловаў: індыкатоўны, кан'юнктыўны, ўмоўны і імператыўны. Кожны з іх выкарыстоўваецца для выражэння розных намераў, дзеянняў або станаў.
Індыкатоўны спосаб апісвае факты, кан'юнктыўны — сумневы і жаданні, ўмоўны — гіпатэтычныя сітуацыі, а імператыўны — каманды і просьбы.
Веданне правільнага спражэння дзеясловаў у гэтых спосабах дазваляе лёгка выказваць розныя думкі і эмоцыі ў паўсядзённым маўленні.
Ha finto di essere malato. (Umberto Eco, Il nome della rosa)
verbo irregolare
fingere :
fìn|ge|re
: (accento grave)
indicativo fingere. Выказны лад дзеяслова fingere
|
Tempo semplice
fingere presente |
||
| io | fingo |
🔊
|
| tu | fingi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | finge |
🔊
|
| noi | fingiamo |
🔊
|
| voi | fingete |
🔊
|
| loro | fingono |
🔊
|
|
Tempo semplice
fingere imperfetto |
||
| io | fingevo |
🔊
|
| tu | fingevi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fingeva |
🔊
|
| noi | fingevamo |
🔊
|
| voi | fingevate |
🔊
|
| loro | fingevano |
🔊
|
|
Tempo semplice
fingere futuro semplice |
||
| io | fingerò |
🔊
|
| tu | fingerai |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fingerà |
🔊
|
| noi | fingeremo |
🔊
|
| voi | fingerete |
🔊
|
| loro | fingeranno |
🔊
|
|
Tempo semplice
fingere passato remoto |
||
| io | finsi |
🔊
|
| tu | fingesti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | finse |
🔊
|
| noi | fingemmo |
🔊
|
| voi | fingeste |
🔊
|
| loro | finsero |
🔊
|
|
Tempo composto
fingere futuro anteriore |
||
| io | avrò finto |
🔊
|
| tu | avrai finto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avrà finto |
🔊
|
| noi | avremo finto |
🔊
|
| voi | avrete finto |
🔊
|
| loro | avranno finto |
🔊
|
|
Tempo composto
fingere passato prossimo |
||
| io | ho finto |
🔊
|
| tu | hai finto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | ha finto |
🔊
|
| noi | abbiamo finto |
🔊
|
| voi | avete finto |
🔊
|
| loro | hanno finto |
🔊
|
|
Tempo composto
fingere trapassato prossimo |
||
| io | avevo finto |
🔊
|
| tu | avevi finto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | aveva finto |
🔊
|
| noi | avevamo finto |
🔊
|
| voi | avevate finto |
🔊
|
| loro | avevano finto |
🔊
|
|
Tempo composto
fingere trapassato remoto |
||
| io | ebbi finto |
🔊
|
| tu | avesti finto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | ebbe finto |
🔊
|
| noi | avemmo finto |
🔊
|
| voi | aveste finto |
🔊
|
| loro | ebbero finto |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра выказальны лад (Indicativo) італьянскіх дзеясловаў
Індыкатыў (Indicativo) — адзін з асноўных спосабаў спражэння дзеясловаў у італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выражэння дзеянняў, станаў або падзей, якія лічацца рэальнымі ці пэўнымі. Ён служыць для апісання фактаў, паўсядзённых звычак і аб'ектыўных сітуацый.
Напрыклад, сказы кшталту «Io vado al mercato» або «Loro studiano per l'esame» дэманструюць выкарыстанне індыкатыву для перадачы канкрэтнай інфармацыі.
Гэты спосаб можа спражацца ў розных часах — сучасным, мінулым і будучым, што дазваляе дакладна пазначаць час дзеяння. Разуменне індыкатыву неабходна для эфектыўнай камунікацыі і ўспрымання тонкасцей італьянскай мовы.
congiuntivo fingere. Умоўны (суб'ектыўны) лад дзеяслова fingere
|
Tempo semplice
fingere congiuntivo presente |
||
| io | finga |
🔊
|
| tu | finga |
🔊
|
| lui/lei/Lei | finga |
🔊
|
| noi | fingiamo |
🔊
|
| voi | fingiate |
🔊
|
| loro | fingano |
🔊
|
|
Tempo semplice
fingere congiuntivo imperfetto |
||
| io | fingessi |
🔊
|
| tu | fingessi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fingesse |
🔊
|
| noi | fingessimo |
🔊
|
| voi | fingeste |
🔊
|
| loro | fingessero |
🔊
|
|
Tempo composto
fingere congiuntivo passato |
||
| io | abbia finto |
🔊
|
| tu | abbia finto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | abbia finto |
🔊
|
| noi | abbiamo finto |
🔊
|
| voi | abbiate finto |
🔊
|
| loro | abbiano finto |
🔊
|
|
Tempo composto
fingere congiuntivo trapassato |
||
| io | avessi finto |
🔊
|
| tu | avessi finto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avesse finto |
🔊
|
| noi | avessimo finto |
🔊
|
| voi | aveste finto |
🔊
|
| loro | avessero finto |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны лад (Congiuntivo) італьянскіх дзеясловаў
Сярэдні лад (Congiuntivo) — гэта асноўны спосаб ужывання дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання няпэўнасці, жаданняў, эмоцый і гіпатэтычных сітуацый. Ён ужываецца, калі гаворка ідзе пра дзеянні, што не з'яўляюцца дакладнымі або рэальнымі, напрыклад, у выпадках сумневаў або магчымасці.
Напрыклад, такія сказы як „Spero che tu venga“ або „Se avessi tempo, partirei“ дэманструюць выкарыстанне сярэдняга ладу для адлюстравання станаў розуму або падзей, што залежаць ад умоў.
Гэты лад можа з’яўляцца ў розных часах, напрыклад у цяперашнім і мінулым, і з’яўляецца неабходным для дакладнай камунікацыі і выражэння складаных думак у італьянскай мове.
condizionale fingere. Умоўны лад дзеяслова fingere
|
Tempo semplice
fingere condizionale presente |
||
| io | fingerei |
🔊
|
| tu | fingeresti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fingerebbe |
🔊
|
| noi | fingeremmo |
🔊
|
| voi | fingereste |
🔊
|
| loro | fingerebbero |
🔊
|
|
Tempo composto
fingere condizionale passato |
||
| io | avrei finto |
🔊
|
| tu | avresti finto |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avrebbe finto |
🔊
|
| noi | avremmo finto |
🔊
|
| voi | avreste finto |
🔊
|
| loro | avrebbero finto |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны спосаб (Condizionale) італьянскіх дзеясловаў
Умоўны лад (Condizionale) — гэта асноўны від дзеяслоўнага ладу ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання дзеянняў або станаў, што залежаць ад пэўных умоў. Часта ўжываецца для фармулявання жаданняў, просьбаў або гіпатэтычных сітуацый, якія не з'яўляюцца дакладнымі.
Напрыклад, такія сказы, як "Vorrei un caffè" або "Se avessi più tempo, viaggerei di più", дэманструюць, як умоўны лад ужываецца для выражэння сітуацый, што залежаць ад пэўных абставінаў.
Гэты лад можа спражацца ў часах, такіх як сучасны і мінулы, і з'яўляецца неабходным для дакладнага зносін і выражэння складаных думак на італьянскай мове.
imperativo fingere. Загадны лад дзеяслова fingere
fingere imperativo |
||
| tu | fingi |
🔊
|
| noi | fingiamo |
🔊
|
| voi | fingete |
🔊
|
fingere congiuntivo esortativo |
||
| Lei | finga |
🔊
|
| Che lui/lei | finga |
🔊
|
| Che loro | fingano |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра імператыўны спосаб (Imperativo) італьянскіх дзеясловаў
Імператыўны спосаб (Imperativo) — гэта важны спосаб дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання загадаў, інструкцый або парад. Ён утвараецца для другой асобы адзіночнага ліку, другой асобы множнага ліку і першай асобы множнага ліку.
Напрыклад, такія сказы, як "Fai attenzione!" ці "Parlate lentamente!", паказваюць, як імператыў выкарыстоўваецца для прамой і выразнай камунікацыі. Фраза "Andiamo!", якая выражае запрашэнне зрабіць нешта разам, таксама з'яўляецца прыкладам імператыву.
Аднак важна адзначыць, што імператыў не мае форм для трэцяй асобы адзіночнага і множнага ліку. У гэтых выпадках ужываецца суб’юнктыўны спосаб (Congiuntivo) для больш мяккага выказвання жаданняў або рэкамендацый. Гэтая асаблівасць робіць італьянскую мову ўнікальнай, бо суб’юнктыў дадае размовам ветлівасці і далікатнасці.
Веданне імператыву і яго правільнае ўжыванне вельмі важныя для эфектыўнай камунікацыі і падтрымання дружалюбнага тонаў у паўсядзённых зносінах.
Вось чаму неабходна карыстацца нашым трэнерам па спражэнні для вывучэння італьянскай мовы!
Спражэнне дзеясловаў — адна з самых складаных частак італьянскай мовы, і авалоданне ёй патрабуе рэгулярнай практыкі.
З дапамогай нашага інтэрактыўнага інструмента вы можаце займацца ў займальнай і персаналізаванай форме, апрацоўваючы як найбольш ужываныя, так і больш складаныя дзеясловы. Наш трэнажор дапаможа вам удасканаліць дакладнасць і хуткасць, робячы вашу камунікацыю больш плыўнай.
Незалежна ад таго, пачатковец вы ці прасунуты, наш трэкер па спражэнні дапаможа вам падняць вашы моўныя навыкі на новы ўзровень!