У італьянскай мове існуюць чатыры асноўныя спосабы спражэння дзеясловаў: індыкатоўны, кан'юнктыўны, ўмоўны і імператыўны. Кожны з іх выкарыстоўваецца для выражэння розных намераў, дзеянняў або станаў.
Індыкатоўны спосаб апісвае факты, кан'юнктыўны — сумневы і жаданні, ўмоўны — гіпатэтычныя сітуацыі, а імператыўны — каманды і просьбы.
Веданне правільнага спражэння дзеясловаў у гэтых спосабах дазваляе лёгка выказваць розныя думкі і эмоцыі ў паўсядзённым маўленні.
Ha fedito la questione. (Umberto Eco, Il nome della rosa)
verbo irregolare
fedire :
fe|dì|re
: (accento grave)
indicativo fedire. Выказны лад дзеяслова fedire
|
Tempo semplice
fedire presente |
||
| io | fedisco |
🔊
|
| tu | fedisci |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fedisce |
🔊
|
| noi | fediamo |
🔊
|
| voi | fedite |
🔊
|
| loro | fediscono |
🔊
|
|
Tempo semplice
fedire imperfetto |
||
| io | fedivo |
🔊
|
| tu | fedivi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fediva |
🔊
|
| noi | fedivamo |
🔊
|
| voi | fedivate |
🔊
|
| loro | fedivano |
🔊
|
|
Tempo semplice
fedire futuro semplice |
||
| io | fedirò |
🔊
|
| tu | fedirai |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fedirà |
🔊
|
| noi | fediremo |
🔊
|
| voi | fedirete |
🔊
|
| loro | fediranno |
🔊
|
|
Tempo semplice
fedire passato remoto |
||
| io | fedii |
🔊
|
| tu | fedisti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fedì |
🔊
|
| noi | fedimmo |
🔊
|
| voi | fediste |
🔊
|
| loro | fedirono |
🔊
|
|
Tempo composto
fedire futuro anteriore |
||
| io | avrò fedito |
🔊
|
| tu | avrai fedito |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avrà fedito |
🔊
|
| noi | avremo fedito |
🔊
|
| voi | avrete fedito |
🔊
|
| loro | avranno fedito |
🔊
|
|
Tempo composto
fedire passato prossimo |
||
| io | ho fedito |
🔊
|
| tu | hai fedito |
🔊
|
| lui/lei/Lei | ha fedito |
🔊
|
| noi | abbiamo fedito |
🔊
|
| voi | avete fedito |
🔊
|
| loro | hanno fedito |
🔊
|
|
Tempo composto
fedire trapassato prossimo |
||
| io | avevo fedito |
🔊
|
| tu | avevi fedito |
🔊
|
| lui/lei/Lei | aveva fedito |
🔊
|
| noi | avevamo fedito |
🔊
|
| voi | avevate fedito |
🔊
|
| loro | avevano fedito |
🔊
|
|
Tempo composto
fedire trapassato remoto |
||
| io | ebbi fedito |
🔊
|
| tu | avesti fedito |
🔊
|
| lui/lei/Lei | ebbe fedito |
🔊
|
| noi | avemmo fedito |
🔊
|
| voi | aveste fedito |
🔊
|
| loro | ebbero fedito |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра выказальны лад (Indicativo) італьянскіх дзеясловаў
Індыкатыў (Indicativo) — адзін з асноўных спосабаў спражэння дзеясловаў у італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выражэння дзеянняў, станаў або падзей, якія лічацца рэальнымі ці пэўнымі. Ён служыць для апісання фактаў, паўсядзённых звычак і аб'ектыўных сітуацый.
Напрыклад, сказы кшталту «Io vado al mercato» або «Loro studiano per l'esame» дэманструюць выкарыстанне індыкатыву для перадачы канкрэтнай інфармацыі.
Гэты спосаб можа спражацца ў розных часах — сучасным, мінулым і будучым, што дазваляе дакладна пазначаць час дзеяння. Разуменне індыкатыву неабходна для эфектыўнай камунікацыі і ўспрымання тонкасцей італьянскай мовы.
congiuntivo fedire. Умоўны (суб'ектыўны) лад дзеяслова fedire
|
Tempo semplice
fedire congiuntivo presente |
||
| io | fedisca |
🔊
|
| tu | fedisca |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fedisca |
🔊
|
| noi | fediamo |
🔊
|
| voi | fediate |
🔊
|
| loro | fediscano |
🔊
|
|
Tempo semplice
fedire congiuntivo imperfetto |
||
| io | fedissi |
🔊
|
| tu | fedissi |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fedisse |
🔊
|
| noi | fedissimo |
🔊
|
| voi | fediste |
🔊
|
| loro | fedissero |
🔊
|
|
Tempo composto
fedire congiuntivo passato |
||
| io | abbia fedito |
🔊
|
| tu | abbia fedito |
🔊
|
| lui/lei/Lei | abbia fedito |
🔊
|
| noi | abbiamo fedito |
🔊
|
| voi | abbiate fedito |
🔊
|
| loro | abbiano fedito |
🔊
|
|
Tempo composto
fedire congiuntivo trapassato |
||
| io | avessi fedito |
🔊
|
| tu | avessi fedito |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avesse fedito |
🔊
|
| noi | avessimo fedito |
🔊
|
| voi | aveste fedito |
🔊
|
| loro | avessero fedito |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны лад (Congiuntivo) італьянскіх дзеясловаў
Сярэдні лад (Congiuntivo) — гэта асноўны спосаб ужывання дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання няпэўнасці, жаданняў, эмоцый і гіпатэтычных сітуацый. Ён ужываецца, калі гаворка ідзе пра дзеянні, што не з'яўляюцца дакладнымі або рэальнымі, напрыклад, у выпадках сумневаў або магчымасці.
Напрыклад, такія сказы як „Spero che tu venga“ або „Se avessi tempo, partirei“ дэманструюць выкарыстанне сярэдняга ладу для адлюстравання станаў розуму або падзей, што залежаць ад умоў.
Гэты лад можа з’яўляцца ў розных часах, напрыклад у цяперашнім і мінулым, і з’яўляецца неабходным для дакладнай камунікацыі і выражэння складаных думак у італьянскай мове.
condizionale fedire. Умоўны лад дзеяслова fedire
|
Tempo semplice
fedire condizionale presente |
||
| io | fedirei |
🔊
|
| tu | fediresti |
🔊
|
| lui/lei/Lei | fedirebbe |
🔊
|
| noi | fediremmo |
🔊
|
| voi | fedireste |
🔊
|
| loro | fedirebbero |
🔊
|
|
Tempo composto
fedire condizionale passato |
||
| io | avrei fedito |
🔊
|
| tu | avresti fedito |
🔊
|
| lui/lei/Lei | avrebbe fedito |
🔊
|
| noi | avremmo fedito |
🔊
|
| voi | avreste fedito |
🔊
|
| loro | avrebbero fedito |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны спосаб (Condizionale) італьянскіх дзеясловаў
Умоўны лад (Condizionale) — гэта асноўны від дзеяслоўнага ладу ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання дзеянняў або станаў, што залежаць ад пэўных умоў. Часта ўжываецца для фармулявання жаданняў, просьбаў або гіпатэтычных сітуацый, якія не з'яўляюцца дакладнымі.
Напрыклад, такія сказы, як "Vorrei un caffè" або "Se avessi più tempo, viaggerei di più", дэманструюць, як умоўны лад ужываецца для выражэння сітуацый, што залежаць ад пэўных абставінаў.
Гэты лад можа спражацца ў часах, такіх як сучасны і мінулы, і з'яўляецца неабходным для дакладнага зносін і выражэння складаных думак на італьянскай мове.
imperativo fedire. Загадны лад дзеяслова fedire
fedire imperativo |
||
| tu | fedisci |
🔊
|
| noi | fediamo |
🔊
|
| voi | fedite |
🔊
|
fedire congiuntivo esortativo |
||
| Lei | fedisca |
🔊
|
| Che lui/lei | fedisca |
🔊
|
| Che loro | fediscano |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра імператыўны спосаб (Imperativo) італьянскіх дзеясловаў
Імператыўны спосаб (Imperativo) — гэта важны спосаб дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання загадаў, інструкцый або парад. Ён утвараецца для другой асобы адзіночнага ліку, другой асобы множнага ліку і першай асобы множнага ліку.
Напрыклад, такія сказы, як "Fai attenzione!" ці "Parlate lentamente!", паказваюць, як імператыў выкарыстоўваецца для прамой і выразнай камунікацыі. Фраза "Andiamo!", якая выражае запрашэнне зрабіць нешта разам, таксама з'яўляецца прыкладам імператыву.
Аднак важна адзначыць, што імператыў не мае форм для трэцяй асобы адзіночнага і множнага ліку. У гэтых выпадках ужываецца суб’юнктыўны спосаб (Congiuntivo) для больш мяккага выказвання жаданняў або рэкамендацый. Гэтая асаблівасць робіць італьянскую мову ўнікальнай, бо суб’юнктыў дадае размовам ветлівасці і далікатнасці.
Веданне імператыву і яго правільнае ўжыванне вельмі важныя для эфектыўнай камунікацыі і падтрымання дружалюбнага тонаў у паўсядзённых зносінах.
Вось чаму неабходна карыстацца нашым трэнерам па спражэнні для вывучэння італьянскай мовы!
Спражэнне дзеясловаў — адна з самых складаных частак італьянскай мовы, і авалоданне ёй патрабуе рэгулярнай практыкі.
З дапамогай нашага інтэрактыўнага інструмента вы можаце займацца ў займальнай і персаналізаванай форме, апрацоўваючы як найбольш ужываныя, так і больш складаныя дзеясловы. Наш трэнажор дапаможа вам удасканаліць дакладнасць і хуткасць, робячы вашу камунікацыю больш плыўнай.
Незалежна ад таго, пачатковец вы ці прасунуты, наш трэкер па спражэнні дапаможа вам падняць вашы моўныя навыкі на новы ўзровень!