У італьянскай мове існуюць чатыры асноўныя спосабы спражэння дзеясловаў: індыкатоўны, кан'юнктыўны, ўмоўны і імператыўны. Кожны з іх выкарыстоўваецца для выражэння розных намераў, дзеянняў або станаў.
Індыкатоўны спосаб апісвае факты, кан'юнктыўны — сумневы і жаданні, ўмоўны — гіпатэтычныя сітуацыі, а імператыўны — каманды і просьбы.
Веданне правільнага спражэння дзеясловаў у гэтых спосабах дазваляе лёгка выказваць розныя думкі і эмоцыі ў паўсядзённым маўленні.
Ha disputato il primo posto con grande passione. (Umberto Eco, Il nome della rosa)
disputare :
di|spu|tà|re
: (accento grave)
indicativo disputare. Выказны лад дзеяслова disputare
Tempo semplice
disputare presente |
||
io | disputo |
🔊
|
tu | disputi |
🔊
|
lui/lei/Lei | disputa |
🔊
|
noi | disputiamo |
🔊
|
voi | disputate |
🔊
|
loro | disputano |
🔊
|
Tempo semplice
disputare imperfetto |
||
io | disputavo |
🔊
|
tu | disputavi |
🔊
|
lui/lei/Lei | disputava |
🔊
|
noi | disputavamo |
🔊
|
voi | disputavate |
🔊
|
loro | disputavano |
🔊
|
Tempo semplice
disputare futuro semplice |
||
io | disputerò |
🔊
|
tu | disputerai |
🔊
|
lui/lei/Lei | disputerà |
🔊
|
noi | disputeremo |
🔊
|
voi | disputerete |
🔊
|
loro | disputeranno |
🔊
|
Tempo semplice
disputare passato remoto |
||
io | disputai |
🔊
|
tu | disputasti |
🔊
|
lui/lei/Lei | disputò |
🔊
|
noi | disputammo |
🔊
|
voi | disputaste |
🔊
|
loro | disputarono |
🔊
|
Tempo composto
disputare futuro anteriore |
||
io | avrò disputato |
🔊
|
tu | avrai disputato |
🔊
|
lui/lei/Lei | avrà disputato |
🔊
|
noi | avremo disputato |
🔊
|
voi | avrete disputato |
🔊
|
loro | avranno disputato |
🔊
|
Tempo composto
disputare passato prossimo |
||
io | ho disputato |
🔊
|
tu | hai disputato |
🔊
|
lui/lei/Lei | ha disputato |
🔊
|
noi | abbiamo disputato |
🔊
|
voi | avete disputato |
🔊
|
loro | hanno disputato |
🔊
|
Tempo composto
disputare trapassato prossimo |
||
io | avevo disputato |
🔊
|
tu | avevi disputato |
🔊
|
lui/lei/Lei | aveva disputato |
🔊
|
noi | avevamo disputato |
🔊
|
voi | avevate disputato |
🔊
|
loro | avevano disputato |
🔊
|
Tempo composto
disputare trapassato remoto |
||
io | ebbi disputato |
🔊
|
tu | avesti disputato |
🔊
|
lui/lei/Lei | ebbe disputato |
🔊
|
noi | avemmo disputato |
🔊
|
voi | aveste disputato |
🔊
|
loro | ebbero disputato |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра выказальны лад (Indicativo) італьянскіх дзеясловаў
Індыкатыў (Indicativo) — адзін з асноўных спосабаў спражэння дзеясловаў у італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выражэння дзеянняў, станаў або падзей, якія лічацца рэальнымі ці пэўнымі. Ён служыць для апісання фактаў, паўсядзённых звычак і аб'ектыўных сітуацый.
Напрыклад, сказы кшталту «Io vado al mercato» або «Loro studiano per l'esame» дэманструюць выкарыстанне індыкатыву для перадачы канкрэтнай інфармацыі.
Гэты спосаб можа спражацца ў розных часах — сучасным, мінулым і будучым, што дазваляе дакладна пазначаць час дзеяння. Разуменне індыкатыву неабходна для эфектыўнай камунікацыі і ўспрымання тонкасцей італьянскай мовы.
congiuntivo disputare. Умоўны (суб'ектыўны) лад дзеяслова disputare
Tempo semplice
disputare congiuntivo presente |
||
io | disputi |
🔊
|
tu | disputi |
🔊
|
lui/lei/Lei | disputi |
🔊
|
noi | disputiamo |
🔊
|
voi | disputiate |
🔊
|
loro | disputino |
🔊
|
Tempo semplice
disputare congiuntivo imperfetto |
||
io | disputassi |
🔊
|
tu | disputassi |
🔊
|
lui/lei/Lei | disputasse |
🔊
|
noi | disputassimo |
🔊
|
voi | disputaste |
🔊
|
loro | disputassero |
🔊
|
Tempo composto
disputare congiuntivo passato |
||
io | abbia disputato |
🔊
|
tu | abbia disputato |
🔊
|
lui/lei/Lei | abbia disputato |
🔊
|
noi | abbiamo disputato |
🔊
|
voi | abbiate disputato |
🔊
|
loro | abbiano disputato |
🔊
|
Tempo composto
disputare congiuntivo trapassato |
||
io | avessi disputato |
🔊
|
tu | avessi disputato |
🔊
|
lui/lei/Lei | avesse disputato |
🔊
|
noi | avessimo disputato |
🔊
|
voi | aveste disputato |
🔊
|
loro | avessero disputato |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны лад (Congiuntivo) італьянскіх дзеясловаў
Сярэдні лад (Congiuntivo) — гэта асноўны спосаб ужывання дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання няпэўнасці, жаданняў, эмоцый і гіпатэтычных сітуацый. Ён ужываецца, калі гаворка ідзе пра дзеянні, што не з'яўляюцца дакладнымі або рэальнымі, напрыклад, у выпадках сумневаў або магчымасці.
Напрыклад, такія сказы як „Spero che tu venga“ або „Se avessi tempo, partirei“ дэманструюць выкарыстанне сярэдняга ладу для адлюстравання станаў розуму або падзей, што залежаць ад умоў.
Гэты лад можа з’яўляцца ў розных часах, напрыклад у цяперашнім і мінулым, і з’яўляецца неабходным для дакладнай камунікацыі і выражэння складаных думак у італьянскай мове.
condizionale disputare. Умоўны лад дзеяслова disputare
Tempo semplice
disputare condizionale presente |
||
io | disputerei |
🔊
|
tu | disputeresti |
🔊
|
lui/lei/Lei | disputerebbe |
🔊
|
noi | disputeremmo |
🔊
|
voi | disputereste |
🔊
|
loro | disputerebbero |
🔊
|
Tempo composto
disputare condizionale passato |
||
io | avrei disputato |
🔊
|
tu | avresti disputato |
🔊
|
lui/lei/Lei | avrebbe disputato |
🔊
|
noi | avremmo disputato |
🔊
|
voi | avreste disputato |
🔊
|
loro | avrebbero disputato |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны спосаб (Condizionale) італьянскіх дзеясловаў
Умоўны лад (Condizionale) — гэта асноўны від дзеяслоўнага ладу ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання дзеянняў або станаў, што залежаць ад пэўных умоў. Часта ўжываецца для фармулявання жаданняў, просьбаў або гіпатэтычных сітуацый, якія не з'яўляюцца дакладнымі.
Напрыклад, такія сказы, як "Vorrei un caffè" або "Se avessi più tempo, viaggerei di più", дэманструюць, як умоўны лад ужываецца для выражэння сітуацый, што залежаць ад пэўных абставінаў.
Гэты лад можа спражацца ў часах, такіх як сучасны і мінулы, і з'яўляецца неабходным для дакладнага зносін і выражэння складаных думак на італьянскай мове.
imperativo disputare. Загадны лад дзеяслова disputare
disputare imperativo |
||
tu | disputa |
🔊
|
noi | disputiamo |
🔊
|
voi | disputate |
🔊
|
disputare congiuntivo esortativo |
||
Lei | disputi |
🔊
|
Che lui/lei | disputi |
🔊
|
Che loro | disputino |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра імператыўны спосаб (Imperativo) італьянскіх дзеясловаў
Імператыўны спосаб (Imperativo) — гэта важны спосаб дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання загадаў, інструкцый або парад. Ён утвараецца для другой асобы адзіночнага ліку, другой асобы множнага ліку і першай асобы множнага ліку.
Напрыклад, такія сказы, як "Fai attenzione!" ці "Parlate lentamente!", паказваюць, як імператыў выкарыстоўваецца для прамой і выразнай камунікацыі. Фраза "Andiamo!", якая выражае запрашэнне зрабіць нешта разам, таксама з'яўляецца прыкладам імператыву.
Аднак важна адзначыць, што імператыў не мае форм для трэцяй асобы адзіночнага і множнага ліку. У гэтых выпадках ужываецца суб’юнктыўны спосаб (Congiuntivo) для больш мяккага выказвання жаданняў або рэкамендацый. Гэтая асаблівасць робіць італьянскую мову ўнікальнай, бо суб’юнктыў дадае размовам ветлівасці і далікатнасці.
Веданне імператыву і яго правільнае ўжыванне вельмі важныя для эфектыўнай камунікацыі і падтрымання дружалюбнага тонаў у паўсядзённых зносінах.
Вось чаму неабходна карыстацца нашым трэнерам па спражэнні для вывучэння італьянскай мовы!
Спражэнне дзеясловаў — адна з самых складаных частак італьянскай мовы, і авалоданне ёй патрабуе рэгулярнай практыкі.
З дапамогай нашага інтэрактыўнага інструмента вы можаце займацца ў займальнай і персаналізаванай форме, апрацоўваючы як найбольш ужываныя, так і больш складаныя дзеясловы. Наш трэнажор дапаможа вам удасканаліць дакладнасць і хуткасць, робячы вашу камунікацыю больш плыўнай.
Незалежна ад таго, пачатковец вы ці прасунуты, наш трэкер па спражэнні дапаможа вам падняць вашы моўныя навыкі на новы ўзровень!