У італьянскай мове існуюць чатыры асноўныя спосабы спражэння дзеясловаў: індыкатоўны, кан'юнктыўны, ўмоўны і імператыўны. Кожны з іх выкарыстоўваецца для выражэння розных намераў, дзеянняў або станаў.
Індыкатоўны спосаб апісвае факты, кан'юнктыўны — сумневы і жаданні, ўмоўны — гіпатэтычныя сітуацыі, а імператыўны — каманды і просьбы.
Веданне правільнага спражэння дзеясловаў у гэтых спосабах дазваляе лёгка выказваць розныя думкі і эмоцыі ў паўсядзённым маўленні.
Il soggetto è stato bipartito. (Umberto Eco, Il nome della rosa)
bipartire :
bi|par|tì|re
: (accento grave)
indicativo bipartire. Выказны лад дзеяслова bipartire
Tempo semplice
Presente bipartire |
||
io | bipartisco |
🔊
|
tu | bipartisci |
🔊
|
lui/lei/Lei | bipartisce |
🔊
|
noi | bipartiamo |
🔊
|
voi | bipartite |
🔊
|
loro | bipartiscono |
🔊
|
Tempo semplice
Imperfetto bipartire |
||
io | bipartivo |
🔊
|
tu | bipartivi |
🔊
|
lui/lei/Lei | bipartiva |
🔊
|
noi | bipartivamo |
🔊
|
voi | bipartivate |
🔊
|
loro | bipartivano |
🔊
|
Tempo semplice
Futuro semplice bipartire |
||
io | bipartirò |
🔊
|
tu | bipartirai |
🔊
|
lui/lei/Lei | bipartirà |
🔊
|
noi | bipartiremo |
🔊
|
voi | bipartirete |
🔊
|
loro | bipartiranno |
🔊
|
Tempo semplice
Passato remoto bipartire |
||
io | bipartii |
🔊
|
tu | bipartisti |
🔊
|
lui/lei/Lei | bipartì |
🔊
|
noi | bipartimmo |
🔊
|
voi | bipartiste |
🔊
|
loro | bipartirono |
🔊
|
Tempo composto
Futuro anteriore bipartire |
||
io | avrò bipartito |
🔊
|
tu | avrai bipartito |
🔊
|
lui/lei/Lei | avrà bipartito |
🔊
|
noi | avremo bipartito |
🔊
|
voi | avrete bipartito |
🔊
|
loro | avranno bipartito |
🔊
|
Tempo composto
Passato prossimo bipartire |
||
io | ho bipartito |
🔊
|
tu | hai bipartito |
🔊
|
lui/lei/Lei | ha bipartito |
🔊
|
noi | abbiamo bipartito |
🔊
|
voi | avete bipartito |
🔊
|
loro | hanno bipartito |
🔊
|
Tempo composto
Trapassato prossimo bipartire |
||
io | avevo bipartito |
🔊
|
tu | avevi bipartito |
🔊
|
lui/lei/Lei | aveva bipartito |
🔊
|
noi | avevamo bipartito |
🔊
|
voi | avevate bipartito |
🔊
|
loro | avevano bipartito |
🔊
|
Tempo composto
Trapassato remoto bipartire |
||
io | ebbi bipartito |
🔊
|
tu | avesti bipartito |
🔊
|
lui/lei/Lei | ebbe bipartito |
🔊
|
noi | avemmo bipartito |
🔊
|
voi | aveste bipartito |
🔊
|
loro | ebbero bipartito |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра выказальны лад (Indicativo) італьянскіх дзеясловаў
Індыкатыў (Indicativo) — адзін з асноўных спосабаў спражэння дзеясловаў у італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выражэння дзеянняў, станаў або падзей, якія лічацца рэальнымі ці пэўнымі. Ён служыць для апісання фактаў, паўсядзённых звычак і аб'ектыўных сітуацый.
Напрыклад, сказы кшталту «Io vado al mercato» або «Loro studiano per l'esame» дэманструюць выкарыстанне індыкатыву для перадачы канкрэтнай інфармацыі.
Гэты спосаб можа спражацца ў розных часах — сучасным, мінулым і будучым, што дазваляе дакладна пазначаць час дзеяння. Разуменне індыкатыву неабходна для эфектыўнай камунікацыі і ўспрымання тонкасцей італьянскай мовы.
congiuntivo bipartire. Умоўны (суб'ектыўны) лад дзеяслова bipartire
Tempo semplice
Congiuntivo presente bipartire |
||
io | bipartisca |
🔊
|
tu | bipartisca |
🔊
|
lui/lei/Lei | bipartisca |
🔊
|
noi | bipartiamo |
🔊
|
voi | bipartiate |
🔊
|
loro | bipartiscano |
🔊
|
Tempo semplice
Congiuntivo imperfetto bipartire |
||
io | bipartissi |
🔊
|
tu | bipartissi |
🔊
|
lui/lei/Lei | bipartisse |
🔊
|
noi | bipartissimo |
🔊
|
voi | bipartiste |
🔊
|
loro | bipartissero |
🔊
|
Tempo composto
Congiuntivo passato bipartire |
||
io | abbia bipartito |
🔊
|
tu | abbia bipartito |
🔊
|
lui/lei/Lei | abbia bipartito |
🔊
|
noi | abbiamo bipartito |
🔊
|
voi | abbiate bipartito |
🔊
|
loro | abbiano bipartito |
🔊
|
Tempo composto
Congiuntivo trapassato bipartire |
||
io | avessi bipartito |
🔊
|
tu | avessi bipartito |
🔊
|
lui/lei/Lei | avesse bipartito |
🔊
|
noi | avessimo bipartito |
🔊
|
voi | aveste bipartito |
🔊
|
loro | avessero bipartito |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны лад (Congiuntivo) італьянскіх дзеясловаў
Сярэдні лад (Congiuntivo) — гэта асноўны спосаб ужывання дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання няпэўнасці, жаданняў, эмоцый і гіпатэтычных сітуацый. Ён ужываецца, калі гаворка ідзе пра дзеянні, што не з'яўляюцца дакладнымі або рэальнымі, напрыклад, у выпадках сумневаў або магчымасці.
Напрыклад, такія сказы як „Spero che tu venga“ або „Se avessi tempo, partirei“ дэманструюць выкарыстанне сярэдняга ладу для адлюстравання станаў розуму або падзей, што залежаць ад умоў.
Гэты лад можа з’яўляцца ў розных часах, напрыклад у цяперашнім і мінулым, і з’яўляецца неабходным для дакладнай камунікацыі і выражэння складаных думак у італьянскай мове.
condizionale bipartire. Умоўны лад дзеяслова bipartire
Tempo semplice
Condizionale presente bipartire |
||
io | bipartirei |
🔊
|
tu | bipartiresti |
🔊
|
lui/lei/Lei | bipartirebbe |
🔊
|
noi | bipartiremmo |
🔊
|
voi | bipartireste |
🔊
|
loro | biparterebbero |
🔊
|
Tempo composto
Condizionale passato bipartire |
||
io | avrei bipartito |
🔊
|
tu | avresti bipartito |
🔊
|
lui/lei/Lei | avrebbe bipartito |
🔊
|
noi | avremmo bipartito |
🔊
|
voi | avreste bipartito |
🔊
|
loro | avrebbero bipartito |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны спосаб (Condizionale) італьянскіх дзеясловаў
Умоўны лад (Condizionale) — гэта асноўны від дзеяслоўнага ладу ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання дзеянняў або станаў, што залежаць ад пэўных умоў. Часта ўжываецца для фармулявання жаданняў, просьбаў або гіпатэтычных сітуацый, якія не з'яўляюцца дакладнымі.
Напрыклад, такія сказы, як "Vorrei un caffè" або "Se avessi più tempo, viaggerei di più", дэманструюць, як умоўны лад ужываецца для выражэння сітуацый, што залежаць ад пэўных абставінаў.
Гэты лад можа спражацца ў часах, такіх як сучасны і мінулы, і з'яўляецца неабходным для дакладнага зносін і выражэння складаных думак на італьянскай мове.
imperativo bipartire. Загадны лад дзеяслова bipartire
Imperativo bipartire |
||
tu | bipartisci |
🔊
|
noi | bipartiamo |
🔊
|
voi | bipartite |
🔊
|
Congiuntivo bipartire |
||
Lei | bipartisca |
🔊
|
Che lui/lei | bipartisca |
🔊
|
Che loro | bipartiscano |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра імператыўны спосаб (Imperativo) італьянскіх дзеясловаў
Імператыўны спосаб (Imperativo) — гэта важны спосаб дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання загадаў, інструкцый або парад. Ён утвараецца для другой асобы адзіночнага ліку, другой асобы множнага ліку і першай асобы множнага ліку.
Напрыклад, такія сказы, як "Fai attenzione!" ці "Parlate lentamente!", паказваюць, як імператыў выкарыстоўваецца для прамой і выразнай камунікацыі. Фраза "Andiamo!", якая выражае запрашэнне зрабіць нешта разам, таксама з'яўляецца прыкладам імператыву.
Аднак важна адзначыць, што імператыў не мае форм для трэцяй асобы адзіночнага і множнага ліку. У гэтых выпадках ужываецца суб’юнктыўны спосаб (Congiuntivo) для больш мяккага выказвання жаданняў або рэкамендацый. Гэтая асаблівасць робіць італьянскую мову ўнікальнай, бо суб’юнктыў дадае размовам ветлівасці і далікатнасці.
Веданне імператыву і яго правільнае ўжыванне вельмі важныя для эфектыўнай камунікацыі і падтрымання дружалюбнага тонаў у паўсядзённых зносінах.
Вось чаму неабходна карыстацца нашым трэнерам па спражэнні для вывучэння італьянскай мовы!
Спражэнне дзеясловаў — адна з самых складаных частак італьянскай мовы, і авалоданне ёй патрабуе рэгулярнай практыкі.
З дапамогай нашага інтэрактыўнага інструмента вы можаце займацца ў займальнай і персаналізаванай форме, апрацоўваючы як найбольш ужываныя, так і больш складаныя дзеясловы. Наш трэнажор дапаможа вам удасканаліць дакладнасць і хуткасць, робячы вашу камунікацыю больш плыўнай.
Незалежна ад таго, пачатковец вы ці прасунуты, наш трэкер па спражэнні дапаможа вам падняць вашы моўныя навыкі на новы ўзровень!