У італьянскай мове існуюць чатыры асноўныя спосабы спражэння дзеясловаў: індыкатоўны, кан'юнктыўны, ўмоўны і імператыўны. Кожны з іх выкарыстоўваецца для выражэння розных намераў, дзеянняў або станаў.
Індыкатоўны спосаб апісвае факты, кан'юнктыўны — сумневы і жаданні, ўмоўны — гіпатэтычныя сітуацыі, а імператыўны — каманды і просьбы.
Веданне правільнага спражэння дзеясловаў у гэтых спосабах дазваляе лёгка выказваць розныя думкі і эмоцыі ў паўсядзённым маўленні.
Ha appellato la decisione del giudice. (Umberto Eco, Il nome della rosa)
appellare :
ap|pel|là|re
: (accento grave)
indicativo appellare. Выказны лад дзеяслова appellare
Tempo semplice
appellare presente |
||
io | appello |
🔊
|
tu | appelli |
🔊
|
lui/lei/Lei | appella |
🔊
|
noi | appelliamo |
🔊
|
voi | appellate |
🔊
|
loro | appellano |
🔊
|
Tempo semplice
appellare imperfetto |
||
io | appellavo |
🔊
|
tu | appellavi |
🔊
|
lui/lei/Lei | appellava |
🔊
|
noi | appellavamo |
🔊
|
voi | appellavate |
🔊
|
loro | appellavano |
🔊
|
Tempo semplice
appellare futuro semplice |
||
io | appellerò |
🔊
|
tu | appellerai |
🔊
|
lui/lei/Lei | appellerà |
🔊
|
noi | appelleremo |
🔊
|
voi | appellerete |
🔊
|
loro | appelleranno |
🔊
|
Tempo semplice
appellare passato remoto |
||
io | appellai |
🔊
|
tu | appellasti |
🔊
|
lui/lei/Lei | appellò |
🔊
|
noi | appellammo |
🔊
|
voi | appellaste |
🔊
|
loro | appellarono |
🔊
|
Tempo composto
appellare futuro anteriore |
||
io | avrò appellato |
🔊
|
tu | avrai appellato |
🔊
|
lui/lei/Lei | avrà appellato |
🔊
|
noi | avremo appellato |
🔊
|
voi | avrete appellato |
🔊
|
loro | avranno appellato |
🔊
|
Tempo composto
appellare passato prossimo |
||
io | ho appellato |
🔊
|
tu | hai appellato |
🔊
|
lui/lei/Lei | ha appellato |
🔊
|
noi | abbiamo appellato |
🔊
|
voi | avete appellato |
🔊
|
loro | hanno appellato |
🔊
|
Tempo composto
appellare trapassato prossimo |
||
io | avevo appellato |
🔊
|
tu | avevi appellato |
🔊
|
lui/lei/Lei | aveva appellato |
🔊
|
noi | avevamo appellato |
🔊
|
voi | avevate appellato |
🔊
|
loro | avevano appellato |
🔊
|
Tempo composto
appellare trapassato remoto |
||
io | ebbi appellato |
🔊
|
tu | avesti appellato |
🔊
|
lui/lei/Lei | ebbe appellato |
🔊
|
noi | avemmo appellato |
🔊
|
voi | aveste appellato |
🔊
|
loro | ebbero appellato |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра выказальны лад (Indicativo) італьянскіх дзеясловаў
Індыкатыў (Indicativo) — адзін з асноўных спосабаў спражэння дзеясловаў у італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выражэння дзеянняў, станаў або падзей, якія лічацца рэальнымі ці пэўнымі. Ён служыць для апісання фактаў, паўсядзённых звычак і аб'ектыўных сітуацый.
Напрыклад, сказы кшталту «Io vado al mercato» або «Loro studiano per l'esame» дэманструюць выкарыстанне індыкатыву для перадачы канкрэтнай інфармацыі.
Гэты спосаб можа спражацца ў розных часах — сучасным, мінулым і будучым, што дазваляе дакладна пазначаць час дзеяння. Разуменне індыкатыву неабходна для эфектыўнай камунікацыі і ўспрымання тонкасцей італьянскай мовы.
congiuntivo appellare. Умоўны (суб'ектыўны) лад дзеяслова appellare
Tempo semplice
appellare congiuntivo presente |
||
io | appelli |
🔊
|
tu | appelli |
🔊
|
lui/lei/Lei | appelli |
🔊
|
noi | appelliamo |
🔊
|
voi | appelliate |
🔊
|
loro | appellino |
🔊
|
Tempo semplice
appellare congiuntivo imperfetto |
||
io | appellassi |
🔊
|
tu | appellassi |
🔊
|
lui/lei/Lei | appellasse |
🔊
|
noi | appellassimo |
🔊
|
voi | appellaste |
🔊
|
loro | appellassero |
🔊
|
Tempo composto
appellare congiuntivo passato |
||
io | abbia appellato |
🔊
|
tu | abbia appellato |
🔊
|
lui/lei/Lei | abbia appellato |
🔊
|
noi | abbiamo appellato |
🔊
|
voi | abbiate appellato |
🔊
|
loro | abbiano appellato |
🔊
|
Tempo composto
appellare congiuntivo trapassato |
||
io | avessi appellato |
🔊
|
tu | avessi appellato |
🔊
|
lui/lei/Lei | avesse appellato |
🔊
|
noi | avessimo appellato |
🔊
|
voi | aveste appellato |
🔊
|
loro | avessero appellato |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны лад (Congiuntivo) італьянскіх дзеясловаў
Сярэдні лад (Congiuntivo) — гэта асноўны спосаб ужывання дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання няпэўнасці, жаданняў, эмоцый і гіпатэтычных сітуацый. Ён ужываецца, калі гаворка ідзе пра дзеянні, што не з'яўляюцца дакладнымі або рэальнымі, напрыклад, у выпадках сумневаў або магчымасці.
Напрыклад, такія сказы як „Spero che tu venga“ або „Se avessi tempo, partirei“ дэманструюць выкарыстанне сярэдняга ладу для адлюстравання станаў розуму або падзей, што залежаць ад умоў.
Гэты лад можа з’яўляцца ў розных часах, напрыклад у цяперашнім і мінулым, і з’яўляецца неабходным для дакладнай камунікацыі і выражэння складаных думак у італьянскай мове.
condizionale appellare. Умоўны лад дзеяслова appellare
Tempo semplice
appellare condizionale presente |
||
io | appellerei |
🔊
|
tu | appelleresti |
🔊
|
lui/lei/Lei | appellerebbe |
🔊
|
noi | appelleremmo |
🔊
|
voi | appellereste |
🔊
|
loro | appellerebbero |
🔊
|
Tempo composto
appellare condizionale passato |
||
io | avrei appellato |
🔊
|
tu | avresti appellato |
🔊
|
lui/lei/Lei | avrebbe appellato |
🔊
|
noi | avremmo appellato |
🔊
|
voi | avreste appellato |
🔊
|
loro | avrebbero appellato |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра ўмоўны спосаб (Condizionale) італьянскіх дзеясловаў
Умоўны лад (Condizionale) — гэта асноўны від дзеяслоўнага ладу ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання дзеянняў або станаў, што залежаць ад пэўных умоў. Часта ўжываецца для фармулявання жаданняў, просьбаў або гіпатэтычных сітуацый, якія не з'яўляюцца дакладнымі.
Напрыклад, такія сказы, як "Vorrei un caffè" або "Se avessi più tempo, viaggerei di più", дэманструюць, як умоўны лад ужываецца для выражэння сітуацый, што залежаць ад пэўных абставінаў.
Гэты лад можа спражацца ў часах, такіх як сучасны і мінулы, і з'яўляецца неабходным для дакладнага зносін і выражэння складаных думак на італьянскай мове.
imperativo appellare. Загадны лад дзеяслова appellare
appellare imperativo |
||
tu | appella |
🔊
|
noi | appelliamo |
🔊
|
voi | appellate |
🔊
|
appellare congiuntivo esortativo |
||
Lei | appelli |
🔊
|
Che lui/lei | appelli |
🔊
|
Che loro | appellino |
🔊
|
Агульная інфармацыя пра імператыўны спосаб (Imperativo) італьянскіх дзеясловаў
Імператыўны спосаб (Imperativo) — гэта важны спосаб дзеяслова ў італьянскай мове, які выкарыстоўваецца для выказвання загадаў, інструкцый або парад. Ён утвараецца для другой асобы адзіночнага ліку, другой асобы множнага ліку і першай асобы множнага ліку.
Напрыклад, такія сказы, як "Fai attenzione!" ці "Parlate lentamente!", паказваюць, як імператыў выкарыстоўваецца для прамой і выразнай камунікацыі. Фраза "Andiamo!", якая выражае запрашэнне зрабіць нешта разам, таксама з'яўляецца прыкладам імператыву.
Аднак важна адзначыць, што імператыў не мае форм для трэцяй асобы адзіночнага і множнага ліку. У гэтых выпадках ужываецца суб’юнктыўны спосаб (Congiuntivo) для больш мяккага выказвання жаданняў або рэкамендацый. Гэтая асаблівасць робіць італьянскую мову ўнікальнай, бо суб’юнктыў дадае размовам ветлівасці і далікатнасці.
Веданне імператыву і яго правільнае ўжыванне вельмі важныя для эфектыўнай камунікацыі і падтрымання дружалюбнага тонаў у паўсядзённых зносінах.
Вось чаму неабходна карыстацца нашым трэнерам па спражэнні для вывучэння італьянскай мовы!
Спражэнне дзеясловаў — адна з самых складаных частак італьянскай мовы, і авалоданне ёй патрабуе рэгулярнай практыкі.
З дапамогай нашага інтэрактыўнага інструмента вы можаце займацца ў займальнай і персаналізаванай форме, апрацоўваючы як найбольш ужываныя, так і больш складаныя дзеясловы. Наш трэнажор дапаможа вам удасканаліць дакладнасць і хуткасць, робячы вашу камунікацыю больш плыўнай.
Незалежна ад таго, пачатковец вы ці прасунуты, наш трэкер па спражэнні дапаможа вам падняць вашы моўныя навыкі на новы ўзровень!